Danuta Rinn - Dawne Melodie - Kto ma tyle wdzięku

Kto ma tyle wdzięku?

Danuta Rinn

Danuta Smykla - Danuta Czyżewska

Danuta Rinn

Ten artykuł jescze nie jest zupełnie kompletny, przeto nieskończony. Jeszcze trwa zbiór informacji i szczegółowych fragmentów informacyjnych, wiarygodnych i odpowiednio potwierdzonych, na temat życia i kariery artystki. Tak szybko, jak będzie to możliwe zostaną dodane nowe informacje, temat zostanie poszerzony i zaktualizowany. Zapraszam do ponownych odwiedzin wkrótce. Artystka, o której mowa, Danuta Rinn, zasłużyła sobie na niezapomnienie o niej. Jestem o tym przekonany, a nawet pewien, że Pan, Pani czy Państwo również. Jest przyjemnie wspomnieć kogoś, kto, być może, niejednokrotnie zawojował swoim śpiewem w naszym życiu i za to go lubiliśmy...Być może nawet... uwielbialiśmy. Ileż razy nuciliśmy podobające się nam piosenki czy melodie. Dzięki naszym dobroczyńcom w tworzeniu naszej kultury polskiej, tym niezapomnianym artystkom i artystom, nasza tęsknota za tym, co było i jak to przeżywaliśmy, ujawnia się często pragnieniem chociażby wspomnienia. Tęsknimy za naszą młodością i... za naszymi, których, za to czy za tamto i w taki czy w inny sposób, po prostu, lubiliśmy.

Urodzona 17 lipca 1936 w Krakowie, 

zmarła 19 grudnia 2006 o 22.15 w Warszawie

Ukończyła średnią szkołę muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu. Studiowała na Wydziale Kompozycji krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a podczas studiów współpracowała jako pianistka i akompaniatorka ze szkołą tańca Mariana Wieczystego i Rozgłośnią Krakowską Polskiego Radia, a jako piosenkarka z Teatrem na Wozie i kabaretem Centuś. 

W 1945 śpiewała z zespołem jazzowym Atom.

Debiutowała w Krakowie, a w 1963 r. przeniosła się do Warszawy i rozpoczęła karierę piosenkarki. W roku następnym wyszła za mąż za Bogdana Czyżewskiego, z którym śpiewała w duecie. Występowali ze znanymi polskimi big bandami. W 1974 r. ich małżeństwo się rozpadło, rozpoczęła wtedy solową karierę. W latach 1974–1979 współpraca z Teatrem na Targówku w Warszawie, występowała też z Kabaretem pod Egidą. Jej najbardziej znane utwory to „Polskie skrzydła”, „Na deptaku w Ciechocinku”, „Gdyby choć raz” (oba z Bogdanem Czyżewskim), „Tyle wdzięku”, 

„Gdzie ci mężczyźni?”.

Laureatka nagrody Towarzystwa Przyjaciół Opola 
na KFPP w Opolu w 1974 roku

za interpretację piosenki „Gdzie ci mężczyźni?”. 

Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.

Jako aktorka grała w filmach od początku lat 70., 
np. Nagrody i odznaczenia, Zazdrość i medycyna, Bilans kwartalny, Doktor Murek, Kariera Nikosia Dyzmy. 
W ostatnich latach życia często występowała w polskich serialach, między innymi: Niania, Graczykowie, czyli Buła i spóła, 

Samo Życie, Adam i Ewa. Powrót do pracy na planie był jednym z jej marzeń, których już nie zdążyła zrealizować. W czasie działania „Solidarności” i w stanie wojennym stanęła po stronie prześladowanych, dawała liczne koncerty, śpiewając m.in. w kościołach.

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych występowała w radiowej audycji 60 minut na godzinę grając przez pewien czas obok Andrzeja Zaorskiego i Mariana Kociniaka główną rolę w cyklicznym słuchowisku Przygody radiowych piratów.

Od 2002 r. Danuta Rinn z powodu złego stanu zdrowia mieszkała w Domu Aktora w Skolimowie. Choć była już bardzo chora (cierpiała na zaawansowaną cukrzycę), wciąż myślała o zorganizowaniu kolejnych koncertów, m.in. charytatywnych. 
Była matką chrzestną dziennikarki Kingi Rusin. 

Nie miała dzieci. 

Danuta Rinn zmarła 19 grudnia 2006 o 22.15 w szpitalu przy ulicy Wołoskiej w Warszawie 

w wyniku powikłań cukrzycowych. 

Pogrzeb artystki odbył się 22 grudnia 2006 

na warszawskich Powązkach.

Dwukrotnie rozwiedziona. 

Pierwszym mężem artystki był lekarz o nazwisku Rinnduch, 

drugim piosenkarz Bogdan Czyżewski.

DANUTA RINN 
- Piosenki, które nigdy nie powinny być zapomniane

Gdzie Ci Mężczyźni

Koleje losu

Kto ma tyle wdzięku

Nie ma woli do zamęścia

Polska Baba

Wszystkiego najlepszego - powyżej

Danuta Rinn - Dawne Melodie - Gdzie Ci Mężczyźni

Gdzie Ci Mężczyźni

Alibabki

Ten artykuł jest jeszcze w trakcie aktualizacji. Brak danych na temat Pana Jana Rysińskiego i innych osób tutaj wymienionych, postaram się zaktualizowac tak szybko, jak mi to będzie możliwe...

ALIBABKI 

- Piosenki, które nigdy nie powinny być zapomniane

Twórcy	Tytul
Brak danych	Czarny kot
muzyka: Edward Pałłasz, słowa: Maria Terlikowska	Cygańska ballada
muzyka: Jan Ptaszyn Wróblewski, słowa: Agnieszka Osiecka	Dom w malwy malowany
muzyka: Andrzej Kurylewicz, słowa: Agnieszka Osiecka	Ene, due, rabe
muzyka Juliusz Loranc, słowa: Wiesław Dymny	Gdy zmęczeni wracamy z pól
muzyka: Aleksander Bem, słowa: Jerzy Kleyny	Grajmy sobie w zielone
muz.: Katarzyna Gärtner, sł.: Jerzy Kleyny	Hej, dzień się budzi
muz.: Zbigniew Ciechan, sł.: Jerzy Litwiniuk	Idzie świt
muz.: Andrzej Kurylewicz, sł.: Agnieszka Osiecka	Jak dobrze mieć sąsiada
muz.: Antoni Skorupka, sł.: Anna Brzozowska	Kapitańskie tango
muz.: Juliusz Loranc, sł.: Jonasz Kofta	Kwiat jednej nocy
muz.: Jacek Mikuła, sł. Jerzy Kleyny	Muzykalny zegar
muz.: Andrzej Zieliński, sł.: Magda Czapińska	Nie lubię tej piosenki
muz.: Marian Zimiński, sł.: Wojciech Młynarski	Pajacyk
muz.: Jacek Mikuła, Marzena Mikuła; sł.: Jan Tadeusz Stanisławski	Pani, ty jesteś urocza
muz.: Henryk Wojciechowski, sł.: Leszek Aleksander Moczulski	Po świecie chodzą zakochani
muz.: Jan Ptaszyn Wróblewski, sł.: Stefan Friedmann	Rosołek
muz.: Seweryn Krajewski, sł.: Krzysztof Dzikowski	Szary kolor twoich oczu
muz.: Henryk Wojciechowski, sł.: Jan Tadeusz Stanisławski	Tango zalotne – przeleć mnie
muz.: Juliusz Loranc, sł.: Jonasz Kofta	To ziemia
muz.: Janusz Sikorski, sł.: Bogdan Chorążuk	U pradziadka z patefonu
muz.: Wojciech Trzciński, sł.: Agnieszka Osiecka	Zagrajmy w kości jeszcze raz
muz.: Ryszard Poznakowski, sł.: Maciej Chabry	Złote O
muz.: Antoni Gorecki, sł.: Bogdan Chorążuk	Złoty ekspres

Alibabki - tak to było...

Rok założenia zespołu 1963 - Rok rozwiązania 1988

Alibabki (Ali-Babki) – polski żeński zespół wokalny założony zimą 1963 roku przez Zbigniewa Ciechana i Jana Rysińskiego, projekt zespołu  został obmyślony na przełomie lat 1963/1964. Początkowo Alibabki śpiewały prawie wyłącznie piosenki harcerskie, jednak później rozwinęły zarówno repertuar, jak i styl wykonywania utworów.

Żeński zespół wokalny utworzony zimą 1963 r. w Warszawie z członkiń Chóru Związku Harcerstwa Polskiego, prowadzonego przez Władysława Skoraczewskiego. Zadebiutował jako Sekstet Wokalny w styczniu 1964 r. podczas I Krajowego Sympozjum Muzycznego Związku Harcerstwa Polskiego w Przemyślu, gdzie przybrał nazwę Ali-Babki. Pierwszy skład: Anna Dębicka, Krystyna Grochowska, Sylwia Krajewska, Anna Łytko, Wanda Orlańska i Alina Puk. Po raz pierwszy pod nazwą Ali-Babki wystąpił publicznie w Radiowej Giełdzie Piosenki w lutym 1964 r. Do 1968 r. działał pod patronatem Związku Harcerstwa Polskiego, później usamodzielnił się. Początkowo śpiewał piosenki harcerskie, ale dzięki staraniom opiekunów artystycznych stworzył własny repertuar i styl.
Kierownictwo muzyczne zespołu sprawowali: Jan Rysiński, Zbigniew Ciechan (1964), Juliusz Loranc (1964–1969 i od 1974 r.), Bernard Kawka (1969), Henryk Wojciechowski (1970–1973). W latach 1969–1973 często zmieniał skład, doszło nawet do powstania konkurencyjnej grupy. Fakt ten był powodem precedensowego w historii polskiej muzyki rozrywkowej procesu sądowego o prawo do nazwy, przywróconej założycielkom zespołu. W 1974 r. wznowił działalność, początkowo w kwintecie, później w sekstecie w składzie: Wanda Orlańska-Borkowska, Ewa Dębicka-Brzozowska, Anna Dębicka-Czaplicka, Agata Dowhań, Krystyna Grochowska, Sylwia Krajewska.
Koncertował i nagrywał samodzielnie w kraju i za granicą, m.in. w ośrodkach polonijnych USA oraz Kanady. Towarzyszył na estradzie, a także w nagraniach wielu solistom. Wystąpił w filmach TV pt. Wariacje na pięć kamer, Koncert na 707 ulic i Kulig oraz w recitalach telewizyjnych oraz teledyskach, zrealizowanych w Okręgową TV w Poznaniu, Warszawie, a także we Wrocławiu. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 1 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia oraz do filmów animowanych i bajek dla dzieci. Zdobył następujące nagrody:

— nagrodę specjalną za piosenkę pt. Idzie świt na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’64,

— II nagrodę za utwór Gdy zmęczeni wracamy z pól oraz nagrodę rzeczową na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65,

— nagrodę prasy za wykonanie piosenki To ziemia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’68,

— I nagrodę za Kwiat jednej nocy oraz honorową odznakę zasłużony dla miasta Opola na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’69,
— nagrodę czytelników „Głosu Wybrzeża” na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’69,
— Kryształowy Kamerton za całokształt działalności artystycznej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’88

„Byłyśmy Cykadami, potem Alibabkami”

– Nasze pierwsze stroje to były rzecz jasna mundurki harcerskie z zawiązanymi na szyi czerwono–białymi chustami, spiętymi kluczem wiolinowym. To był nasz znak rozpoznawczy – ...mówią Alibabki.

Wanda Orlańska-Borkowska i Ewa Korczyńska

„Łączyłyśmy śpiewanie ze studiowaniem albo zdawaniem matury”

– Pamiętam jak jedna z profesorek powiedziała do Ani: „Dembicka ja ciebie widziałam na koncercie w Opolu wieczorem. Jak to się dzieje, że ty jesteś dzisiaj na sali?”. Musiała się biedna nie tylko wyrabiać na pociąg, ale też w nim uczyć – opowiadają Alibabki.

A teraz zgadywanka, przyjemna zgadywanka: sposród czterech Pań Alibabek... pierwsza i druga to Wanda Orlańska-Borkowska i Ewa Korczyńska. A te dwie pozostałe Panie Alibabki, o jasnych włosach...      jak się nazywają?

Wywiad z Alibabkami

Piosenki innych wykonawców, z którymi Alibabki śpiewały w chórkach tworząc tło muzykalne...
„Bo z dziewczynami”
„Bossa nova do poduszki”
„Cień Wielkiej Góry”
„Dojeżdżam”
„Dziwny jest ten świat”
„Jednego serca”
„Jest taki samotny dom”
„Jeszcze zima”
„Odpływają kawiarenki”
„Port piratów”
„Pożegnanie poetki”
„Remedium”
„Staruszek świat”
„Szalony koń”
„Śpiewam, bo muszę”
„Wielka woda”
„Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał”
„Z kopyta kulig rwie”
„Za każdy uśmiech twój”
„Zegarmistrz światła”

ALIBABKI - FACEBOOK

Czesław Niemen Dawne Melodie Czerwony Album

Czerwony Album - trwa 1,07,30

Czesław Niemen - 10 rocznica śmierci
legendarnego polskiego wokalisty 
przypada w dniu 17 stycznia 2014. 
Genialny kompozytor, multiinstrumentalista, 
piosenkarz i autor tekstów piosenek zmarł po ciężkiej chorobie 
w wieku 65 lat. 
Jego grób można odwiedzać na warszawskich 
Starych Powązkach.

<<akt. 19.01.2004, 10:44 - >>
Rak pokonał geniusza -​ 
odszedł Czesław Niemen

To była wielka miłość. Małgorzata i Czesław Niemenowie byli wyjątkowo szczęśliwym małżeństwem. On wpatrzony w nią jak w obraz, ona dawała mu całą swoją miłość. Teraz Małgorzata Niemen musi nauczyć się żyć bez męża.

Jeden z najwybitniejszych polskich artystów odszedł 
w sobotę o godzinie 23. 
Zabił go rak - nowotwór układu chłonnego. 

Ponad tydzień temu Czesław Niemen trafił do Centrum Onkologii na warszawskim Ursynowie. Kilka dni temu miał być poddany kolejnej operacji. Ale uniemożliwiło ją nagłe pogorszenie stanu zdrowia artysty. 

Artysta skończyłby za miesiąc 65 lat. Póki jeszcze mógł, nie pokazywał, że walczy ze straszną chorobą. Nie skarżył się, nie opowiadał o swoim cierpieniu. Chciał, żeby do końca pozostało jego prywatną sprawą. Od pewnego czasu unikał wywiadów. Rzadko 

pokazywał się w telewizji, choć tłumaczył to ze śmiechem, 
że nikt go jakoś tam już nie zaprasza. 
Żona Małgorzata Niemen oraz córki Nora i Natalia głęboko przeżywały chorobę ukochanego męża i ojca. 
Nie chciały o niej opowiadać, prosiły dziennikarzy 
o niezakłócanie im w tych trudnych chwilach spokoju.